Przedstawienia obrazowe jako wizualne formy przekazu w studiach archeologicznych:

Głównym problemem naukowym podjętym w publikacji jest obraz i analiza halsztackiej ceramiki malowanej z Domasławia w kontekście obrazu. Autorka wyraźnie zasygnalizowała swój nadrzędny cel badawczy we wstępie do książki: jest nim porównanie dwóch sposobów myślenia obrazowego: archaicznego, właściwego m.in. dla społeczeństw wczesnej epoki żelaza, oraz nowożytnego myślenia obrazowego. W pierwszym przypadku było to myślenie konkretne, przedpojęciowe, wyrażane za pośrednictwem obrazów m.in. na halsztackiej ceramice malowanej, w drugim zaś mamy do czynienia z jego interpretacją z perspektywy nowożytnego myślenia obrazowego o charakterze abstrakcyjnym i pojęciowym. Monografia nie ogranicza się do opracowania wąskiego zagadnienia archeologicznego, ale stanowi interdyscyplinarne studium łączące zagadnienia z pogranicza historii kultury i sztuki, filozofii, antropologii obrazu, psychologii postaci, geometrii i archeologii, które mieści się w obrębie visual studies, a dokładniej w ramach subdyscypliny, którą można nazwać "archeologią wizualną".