Gawędy skalnego Podhala

Podobnie jak inne dziedziny sztuki regionalnej (muzyka, śpiew, taniec, rzeźba, architektura, ceramika itp.), gawęda ludowa wrosła w skalną glebę podtatrzańską tak głęboko i wydała tylu oryginalnych twórców, że zasłużyła na swoją własną antologię. [...] Gawęda skalnopodhalańska wytworzyła swój własny, odrębny styl przejawiący się w całym szeregu wspólnych wątków (na przykład śpiący rycerze w Tatrach, zbójnicy, przygody Sabały) i obrazów obyczajowych, w podobnym kolorycie przyrody tatrzańskiej, we wspólnym języku gwarowym, obfitującym w charakterystyczne dla Skalnego Podhala terminy i zwroty. [...] Chodzi o ukazanie Czytelnikowi, zgodnie z tytułem książki, gawęd Skalnego Podhala, zarówno tych, których twórcami są górale tatrzańscy - ludzie nieuczeni bądź samoucy - jak i tych, których autorami są pisarze związani bliżej z tym regionem swoim pochodzeniem, zamieszkaniem, zainteresowaniem itp. [...] W dziedzinie literatury ludowej wpływ podhalańskiej idei regionalnej zaznaczył się bardzo wyraźnie. Wychowani na wskazaniach i pismach Witkiewicza, Tetmajera, Orkana młodzi, czujący w sobie iskrę talentu pisarskiego Podhalanie chwytają za pióro, by walczyć nim o prawa ludu góralskiego i bronić jego obrębnej, samorodnej kultury.