Hiob, mój przyjaciel:

Autor poszukuje sensu zła i cierpienia ludzkiego; demaskuje oświeceniowe wyobrażenia o szczęściu w idealnym królestwie dobra; analizuje problem wewnętrznego rozdarcia człowieka, istoty autonomicznej a zarazem uwarunkowanej społecznie, wyobcowanej, osamotnionej; ukazuje tragizm ruchu rewolucyjnego, który w imię szczęścia przyszłych pokoleń skazuje żyjących na zło terroru politycznego. Przedstawia bogaty materiał historyczny z epoki francuskiego Oświecenia. Swą refleksją burzy stereotypowy obraz tej epoki. Waga, uniwersalny i ponadczasowy charakter poruszanych w książce kwestii egzystencjalnych stanowią o aktualności i atrakcyjności książki dla czytelnika.