Biesiada widm

Francja, rok 1831. Aleksander Dumas jest przypadkowym świadkiem jak mieszczanin, Piotr Jacquemin, przyznaje się do zabójstwa żony. Przesłuchującym go funkcjonariuszom opowiada, że po tym, jak obciął głowę żonie, głowa ta przemówiła a następnie ugryzła go w ramię. Po przesłuchaniu mordercy Dumas zostaje zaproszony na kolację do prowadzącego przesłuchanie Jacquemina, mera miasteczka. Przy kolacji współbiesiadnicy, wciąż będący pod wrażeniem wyznania mordecy, opowiadają niezwykłe historie jakich byli świadkami. Mamy więc tu opowieści o głowach arystokratów zgilotynowanych podczas Rewolucji Francuskiej, które żyły po odcięciu od tułowia, o zemście zza grobu skazanego na śmierć bandyty, o procesji zmarłych królów Francji, o szatanie dybiącym na duszę złoczyńcy, o bransolecie z włosów męża, która ostrzegała wdowę przed niebezpieczeństwem oraz o niebezpiecznej miłości wampira.