Tańcząc z panną Garbo

`Encephalitis lethargica` jest chorobą mało znaną, na swój sposób tajemniczą, jej opis w popularnych leksykonach medycznych nie zajmuje wiele miejsca. Z tym większym zdumieniem wchodząc w świat tej powieści zaczynamy dostrzegać, że wpływowej choroby na wielkie wydarzenia XX wieku był przemożny. Taką tezę przeprowadza w wielowątkowej, panoramicznie rozbudowanej opowieści Mariusz Kuleta, z równą dociekliwością śledząc furie Hitlera, sekretne przypadłości Grety Garbo, co nerwowe załamania Józefa Piłsudskiego. Ryzykowne to przedsięwzięcie, ale autor pozostawia nam także możliwość bardziej symbolicznego odczytania tej wielowątkowej historii: pandemia jest więc nie tylko przyczyną, ale i najgłębszą metaforą szaleńst w XX stulecia. Paweł Huelle Mariusz Kuleta ma 42 lata, mieszka w Gdańsku. Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim. "Tańcząc z panną Garbo" jest jego powieściowym debiutem. Przedstawioną w książce epoką zainteresował się już dwadzieścia lat temu, pisał pracę magisterską poświęconą dziennikom i pamiętnikom z okresu I Wojny Światowej. "Czegoś ciągle nie rozumiałem"; wspomina. - "Czułem, że coś dziwnego i ważnego się wtedy wydarzyło, czego śladu nie ma w historycznych opracowaniach. Zdumiewały mnie nagłe i głębokie zmiany w ludzkich charakterach. Widoczne na ulicach szaleństwo. W końcu trafiłem na encephalitis lethargica."