Sprzysiężenie kobiet

"... Ciekawa rzecz! Schodziły się same kobiety. Filip dostrzegł między innymi starą żebraczkę złamaną wiekiem i okrytą łachmanami. Za nią jak świetne zjawisko ukazała się olśniewająca piękność. Była to jedna z tych córek Ewy, których ubiór na ulicę jest równie strojny i pełen wyzywającej zalotności, jak bogaty negliż domowy. Zbliżyły się do siebie, zamieniając cicho kilka słów. Obie zniknęły niebawem za furtką w murze. Filip, zdumiony w najwyższym stopniu, o mało nie zdradził swojej obecności. - Jeśli to klasztor - szepnął - to co może w nim robić Pandora?"