Spragniony

Możecie o tym nie wiedzieć, ale spotkaliście już Augustena Burroughsa. widzieliście go na ulicy, w barach, w metrze, w restauracjach: dwudziestokilkuletni facet, w eleganckim garniturze, pracownik reklamy. Typowy. Niczym się nie wyróżniający. Ale kiedy typowa osoba wypija dwa drinki, on nie potrafi poprzestać na dwunastu. Kiedy typowa osoba wraca do domu przed północą, Augusten nie wraca w ogóle. Krzykliwe krawaty, automatyczne budzenie telefoniczne i woda kolońska na języku długo nie potrafią ukryć przykrej prawdy. Na prośbę (chociaż tak naprawdę to nie jest tylko prośba) swoich pracodawców Augusten ląduje w zakładzie rehabilitacyjnym, gdzie rzeczywistość fluorescencyjnych lamp i papierowych kapci szpitalnych kłóci się z jego wyobrażeniami o odwyku w towarzystwie Roberta Downey Jra. Wbrew własnym chęciom poddaje się w końcu leczeniu, odkrywając prawdę o sobie, po czym wraca do swojego życia na Manhattanie - i w trzeźwości. To, co następuje, jest opowieścią na równi zabawną, jak i głęboko poruszającą. "Spragniony" to historia o miłości, utracie i uzależnieniu.