Gospodarka Polski 1990-2011: Modernizacja:

Od 1990 roku jest realizowana w Polsce modernizacja gospodarki oparta na zewnętrznym transferze technologii, europocentrycznym sposobie kreowania i uzasadniania wiedzy, rządzenia i zarządzania. Orientacja ta jest pogonią za znikającym punktem technology frontier area i umacnianiem odziedziczonej po socjalizmie blokady innowacyjnej. Jej fragmentaryczne sukcesy nie prowadzą do zintegrowanego rozwoju, a spójność społeczno-ekonomiczna pozostaje ciągle w sferze postulatywnej. Jeśli modernizacja ma prowadzić do trwałej poprawy jakości życia możliwie największej liczby ludzi, także przyszłych pokoleń, nie może być dziełem "fachowców bez ducha, sybarytów bez serca", dyspozycyjnych ekspertów i ludzi nauki, którzy sprzeniewierzają się misji szukania prawdy, doskonałości i piękna, polityków maksymalizujących pola uprawnień władczych i biznesmenów zajętych jedynie umacnianiem przewag konkurencyjnych i pomnażaniem wartości rynkowej własnej firmy. Płynąca z ich motywów nowoczesność powiększa ryzyko i niepewność, obawy o przyszłość stabilności procesów rozwojowych i słuszność społeczną wysiłków, które nie wyrażają się w umacnianiu spójności społeczno-ekonomicznej. W XXI wieku nie powinno być krajów biednych, rządzonych bez odpowiedniej wiedzy i rozsądku. Modernizacja Polski i jej regionów będzie ostatecznie zależeć od tego, czy społeczeństwo obywatelskie potrafi zmobilizować elity polityczne do reform na rzecz racjonalnego państwa. Rzetelne diagnozy wewnętrznych uwarunkowań modernizacji Polski autorów tego tomu są ostrzeżeniem, że trzeba szukać alternatywy w rządzeniu i zarządzaniu zmianami. Otwierają też perspektywę do wskazania na konieczne warunki orientacji zmian w sferze realnej na spójność społeczno-ekonomiczna, a - mam nadzieję - zachęcą jak najszersze grono czytelników do wspólnego poszukiwania skutecznych narzędzi, procedur, instytucji i mechanizmów modernizacji inkluzywnej. Własna koncepcja autorów trylogii zostanie poddana pod wspólną refleksję w jej tomie III. (Prof. dr hab. Michał Gabriel Woźniak)