Pustynia miłości

W roku 1925, kiedy ta powieść ukazała się po raz pierwszy, Mauriac, już sławny powieściopisarz, nazwał jej tytuł kwintesencją całej swojej twórczości. Można by to powtórzyć i teraz, kiedy twórczość jego, uwieńczona Nagrodą Nobla, jest zamknięta, kiedy znamy już wszystkie powieści i znakomite eseje autora "Block-notes". To, co przenika każdą stronicę twórczości Mauriaca, tu koncentruje na sobie całą naszą uwagę w sposób niepodzielny. Postaci, choć tak wyraziście, tak bogato ukazane, choć znamy tak dobrze ich marzenia i udręki, są jakby cofnięte w głąb. Na pierwszym planie jest miłość. To ona jest tu bohaterką główną. To ją śledzimy w jej fazach i przemianach, w jej chwilach rozświetlonych i mrocznych, śledząc bohaterów zafascynowanych, krążących na oślep wokół tajemniczej Marii Cross, która kaleczy się nie mniej niż oni, usiłując pochwycić w ciemności miłość, gdy jest ona wciąż o krok dalej, wyżej. Wspaniała powieść; długo po lekturze pozostaje jej klimat, jej bunt przeciw namiastkom wartości najcenniejszych. Źródło: biblionetka.pl