Jak krótkie lato

Od miesięcy czekała niecierpliwie. Myślała, iż Tomasz Korynt któregoś dnia wyzwoli się ze skrępowania, które go obezwładnia, coś do niej wreszcie powie lub zrobi, i ona będzie wtedy zmuszona pierwsza odezwać się do niego. "Wstydzisz się czegoś? Czego się wstydzisz? Nie wstydź się dłużej, pozbądź się wstydu!" Szło z nim wielu studentów spieszących się do stołówki i Tomasz to wykorzystał, gdzieś nagle zaplątał się w długim, mrocznym korytarzu, wiodącym na pięterko do jadalni "Caritasu"...(fragment z książki).