Dobry Stalin:

Jest rok 1979. Młody, 32-letni eseista, syn radzieckiego dyplomaty (który lada chwila ma zostać wiceministrem spraw zagranicznych ZSRR), organizuje wydanie poza cenzurą almanachu literackiego "Metropol". Do udziału w przedsięwzięciu namawia m.in. Wasilija Aksionowa i Fazila Iskandera, ale nawet obecność tych czołowych pisarzy rosyjskich nie uchroni autorów przed represjami ze strony władz. Wiktor Jerofiejew odmawia złożenia samokrytyki i zostaje wyrzucony ze związku pisarzy, najcięższe konsekwencje ponosi jednak jego ojciec - usunięty ze stanowiska w radzieckim MSZ. Na świętego nie padło, to trzeba powiedzieć. Jerofiejew nie szczędzi czytelnikowi szczegółów bażanciego życia nomenklatury, do której zaliczała się jego rodzina. Szampan, kawior, rozjazdy po całym świecie - syn dyplomaty wiedzie życia playboya i wcale się tego nie wstydzi. Jego ojciec zaczynał karierę jako sekretarz towarzyszki Kołłontaj, słynnej radzieckiej feministki i ambasador w Szwecji; potem był sekretarzem szefa MZS Wiaczesława Mołotowa.