Józef Gielniak:

"Sztukę Gielniaka nazwał ktoś meteorem. Istotnie, pojawiła sie nagle, jako zjawisko nowe i niespodziewane, od razu przy tym ukształtowana i dojrzała, ale też szybko zgasła. Od momentu rozbłyśnięcia rozwijała sie niezwykle szybko, co może się wydać stwierdzeniem paradoksalnym wobec znanej powolności powstawania linorytów Gielniaka. A jednak tak było. Każda nowa praca stanowiła istotny krok naprzód, nowe zagadnienie, które artysta stawiał sobie do rozwuiązania, nowy problem, który go nurtował i domagał się ujęcia w nowy kształt. Jest tu konsekwencja, nie ma powtórzeń." (Irena Jakimowicz)