Człowiek — postrzegany zarówno gatunkowo, jak i osobniczo — jest istotą społeczną, tzn. istotą współżyjącą i współdziałającą z innymi ludźmi, w celu zaspokojenia swoich rozmaitych potrzeb i urzeczywistnienia różnorodnych dążeń. Współżyjąc, a zwłaszcza współdziałając z innymi, ludzie organizują się w różne wspólnoty lub zespoły, w których rozwijają się specjalizacje i podziały pracy, Współdziałanie przybiera zatem coraz bardziej zorganizowaną postać. Człowiek istnieje więc i rozwija się od swego zarania w rozmaitych mniej albo bardziej zorganizowanych strukturach, w których przebywa w miarę swojego rozwoju cywilizacyjnego i które stają się też coraz bardziej złożone, czyli zmieniają się pod względem jakościowym. Człowiek — będąc istotą społeczną — jest więc również istotą zorganizowaną. Horda, ród, szczep, państwo — to przykładowo zróżnicowane postacie organizacji odpowiadające poszczególnym etapom rozwoju cywilizacyjnego ludzi. Biorąc pod uwagę przeobrażenia organizacji kształtujących życie ludzi można powiedzieć, że im wyższy rozwój cywilizacyjny — tym większa ilość organizacji i inna ich jakość. Tak np. ród obejmuje swoim zasięgiem wiele pomniejszych struktur, jakimi są rodziny; szczep zaś jest organizacją bardziej złożoną, obejmującą rody i rodziny; z kolei państwo jest jeszcze bardziej złożoną organizacją obejmującą ludność zamieszkałą na terenie, nad którym sprawuje władzę, czyli skupiającą wiele szczepów, rodów i rodzin. Z pojawieniem się państwa — jako organizacji wszechogarniającej ludzi zamieszkałych na terenie podległym jego władzy — kształtują się społeczeństw, które są bardziej złożonymi i zróżnicowanymi zbiorami niż wcześniej znane wspólnoty utworzonymi nie tylko z tak pierwotnych kategorii społecznych, jak kategorie płci, wieku i zawodu, ale również z takich zbiorów, jakimi są klasy i warstwy społeczne, liczne społeczności lokalne charakteryzujące się swoistymi właściwościami społeczno-gospodarczymi, politycznymi itp,, w których istnieją rozmaite zbiorowości, zbiorowiska i grupy społeczne. W wyniku rozwoju społeczno-gospodarczego organizacja —jaką Jest państwo — staje się coraz bardziej rozbudowana, ulegając procesowi biurokratyzacji, jak na to wskazują dostrzegane różnice występujące między historycznie ukształtowanymi typami państw oraz ich aparatem władzy i administracją. Powoduje to, że inny jest stopień zorganizowania społeczeństwa w państwach preindustrialnych, uprzemysłowionych i postindustrialnych. Wskażmy także na to, że w państwach — obok organizacji pierwotnych ukształtowanych wcześniej, zanim jeszcze pojawiło się państwo, w procesie współżycia ludzi ze sobą, jakimi są np. takie struktury społeczne, jak rodziny czy rody — pojawiają się również różnorodne organizacje wtórne. Są to struktury utworzone dla zaspokojenia rozmaitych i wzrastających potrzeb lub aspiracji grupowych, lokalnych i ogólnospołecznych, jakimi są np. różnorodne agendy państwowe, samorządowe, spółdzielcze, związki wyznaniowe i partie polityczne oraz prywatne stowarzyszenia, zrzeszenia, spółki itp. struktury o charakterze gospodarczym, politycznym, społecznym i kulturalnym. Jeżeli różnorodne, rozwijające się i zmieniające się organizacje są poniekąd warunkiem koniecznym życia i rozwoju człowieka —jako istoty społecznej — to socjologiczna penetracja organizacji jest nie tylko najbardziej merytorycznie uprawniona, ale i celowa. Pozwala ona bowiem na bliższe przyjrzenie się tym wytworom życia społecznego, jakimi są organizacje oraz społecznym uwarunkowaniom usprawniającym albo dezorganizującym ich funkcjonowanie.
