Puste miedziane morze

Nagle zawładnęło mną pragnienie, by wyzbyć się własnej tożsamości, stać się kimś innym. Jakimś dziwnym trafem zdołałem się zamknąć w tej beznadziejnej i rozczarowującej jaźni Travisa McGee, nędznego błędnego rycerza walczącego za drobne, przegrane i błache sprawy, łudzacego sie wiarą, że w pewnym sensie jest bardziej niezalezny od przeciętnego człowieka, że dobrze sie stało, iz wydostał się ze zwyczajowej pułapki stałych godzin pracy, regularnej pensji, domu i dzieci, bożonarodzeniowej premii, towarzyskich spotkań w ogrodzie na tyłach domu, hospitalizacji i rodzinnego grobowca.