Hrabina de Charny

Paryż, październik 1789 roku, poczatki Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Do Ludwika XVI trafia uchwalona przez Zgromadzenie narodowe słynna Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela, król jednak odmawia złożenia pod nią podpisu. Tymczasem w Paryżu z powodu intensywnych opadów, które niszczą większość plonów, panuje klęska głodu. Wieść o odmowie podpisanie przez króla Deklaracji oburza głodujących Paryżan. Szóstego października 1789 roku tłum paryski udaje się do Wersalu i wymusza przeprowadzkę dworu królewskiego do stolicy. Rewolucja francuska powoli zaczyna wymykać się spod kontroli... Wskutek wspomnianego buntu ludu stolicy rodzina królewska wprowadza się do paryskiego pałacu Tuileries. Andrea de Charny-tak bowiem ma na imę tytułowa hrabina-jest jedną z dwórek i przyjaciółek królowej Marii Antoniny. Od pewnego jednak czasu jej relacje z królową zaczynają się coraz bardziej psuć. Maria Antonia jest namiętnie zakochana w mężu Andrei hrabim de Charnym. Z czasem okazuje się jednak, że niedawno zawarte małżeństwo Andrei i hrabiego jest małżeństwem z miłości, co królowa przyjmuje z ogromnym niezadowoleniem. W końcu Andrea zostaje zmuszona do porzucenia służby u Marii Antoniny i opuszczenia dworu królewskiego. Dzięki temu udaje jej się w końcu odnaleźć i poznać swojego syna Sebastiana. Jego ojcem jest doktor Gilbert, jeden z doradców króla Ludwika XVI, który porwał dziecko zaraz po urodzeniu i oddał go na wychowanie na wieś do Villers-Cotterets. Z obawy o życie ojca, Sebastian postanawia przybyć do Paryża. W trakcie swojej podrózy zawiera znajomość z Izydorem de Charny, wezwanym do stolicy przez swojego brata hrabiego de Charny...