To samo niebo

Piękna kobieta na zakręcie życia. W wieku trzydziestu lat osiągnęła nieprawdopodobny sukces, lecz jest równie nieprawdopodobnie – po staroświecku – samotna. Na niebie szuka komety, która ostatni raz przelatywała nad nami w XII wieku. Jeżeli w ogóle przelatywała… A na ziemi szuka mężczyzny, którego pokochała równie dawno. Dla niej to było przed wiekami. Kometa być może wraca. Mężczyzna również. Co przynoszą ze sobą komety wracające z otchłani czasu? I co przynoszą ze sobą wracający mężczyźni? Czy to możliwe, żeby nasze losy i nasze miłości były odbiciem tego, co w innych wcieleniach przeżywaliśmy wtedy – przed wiekami – pod niebem rozświetlonym blaskiem tamtej komety? Tak. Ta sama jest miłość i ta sama jest tęsknota. Ta sama nienawiść i ta sama chciwość, intryga i zbrodnia. I to samo szczęście, gdy miłość w końcu wróci. Wtedy jest nawet słodsza niż dojrzałe wino.