Dziady

"Dziady" Adama Mickiewicza to utwór posiadający cztery części, choć część pierwsza powstała tylko we fragmentach. "Dziady" są dramatem romantycznym, wyrażającym najważniejsze prądy epoki i zasadnicze przesłanie Mickiewicza. Tytuł pochodzi od nazwy pogańskiego obrzędu znanego na Litwie, a także w Kurlandii i w Prusach. W noc zaduszną ludność wiejska zbierała się okolicy cmentarza, najczęściej w kaplicy i odprawiała rytuał za dusze zmarłych. Wyobrażenia o życiu pośmiertnym znacznie odbiegały od wizji chrześcijańskiej. Wierzono, że potępione dusze, wszystkie te, którym nie udało się dostać do raju, wracają na ziemię i proszą żywych o wybawienie. Znękane dusze cierpią głód i pragnienie, dlatego wieśniacy przynosili jedzenie i wodę, by pokrzepić cierpiących.