Dziennik bez samogłosek

"Dziennik bez samogłosek" to tom będący dopełnieniem Watowskiego "pamiętnika mówionego" - "Mojego wieku". Składające się nań trzy części powstały w rożnym czasie i dotyczą różnych faz życia autora: najwcześniejsze, "Moralia" Wat zaczął pisać w początkach lat pięćdziesiątych. Są one rodzajem pisarskiego notatnika, rejestrującego ulotne myśli, aforyzmy, anegdoty, ale też głębokie uogólnienia na temat kondycji ludzkiej. Drugi chronologicznie, i zarazem nadający tytuł całości, "Dziennik bez samogłosek" obejmuje teksty powstałe w latach 1963-1965, a więc podczas pobytu Wata w Paryżu i w Berkeley. I wreszcie trzecie w porządku "Kartki na wietrze" to zapiski z ostatnich lat życia poety (1966-1967). "Cała późna proza Wata"- pisał w swej monografii Tomas Venclova- "może być postrzegana jako wielki monolog, który rozwija się wokół przemożnych tematów totalitaryzmu, cierpienia, sumienia i śmierci. Bez względu na to, czym Wat pisał, jakie teksty i jakie tych tekstów skojarzenia przywoływał (...), cokolwiek napisał, odnosi się do jednego z tych wielkich tematów - często do wszystkich naraz." [lubimyczytać.pl]