Film dokumentalny „Tutaj możecie sobie mieszkać” przedstawia losy ludzi, którzy urodzili się na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej. Siedem osób opowiada o dzieciństwie spędzonym na Kresach, o losach swoich rodzin, którym szczęśliwe życie przerwała II wojna światowa. Doświadczyli dwóch okupacji; bolszewickiej i niemieckiej, część z nich przeżyła rzeź wołyńską. Ostatecznie ich świat skończył się wraz z decyzją podjętą w Jałcie i Poczdamie o przesunięciu granic i przesiedleniu na tak zwane „ziemie zachodnie”. Bohaterowie filmu opowiadają o tym, jak wyglądała akcja przesiedleńcza i początki nowego życia na Śląsku Opolskim. Tu zderzyły się dwie odrębne kultury – kultura Ślązaków i Kresowiaków. Jak wyglądały te początki, co ocalało ze wspomnień, sposobu życia tam, na Kresach? Jak mieszkańcy Śląska Opolskiego przyjęli przybyszów – i co dla nich oznaczała ta zmiana? Takie pytania postawili autorzy filmu swoim rozmówcom, wśród których obok Kresowiaków znaleźli się także Ślązacy.

Inspiracją powstania dokumentu był poemat Tomasza Różyckiego „Dwanaście stacji”. I choć tekst nie pojawia się w filmie bezpośrednio, to podejmuje jego najważniejsze przesłania. To świadomość kończącego się świata, który coraz trudniej jest przechowywać, potrzeba ocalenie pamięci o trudnym doświadczeniu przesiedlenia, a także niełatwa koegzystencja tak różnych od siebie kultur; śląskiej i kresowej.