Wanna z kolumnadą Filipa Springera to opowieść o planowaniu przestrzennym w naszym kraju. Polska miała jeden z najlepszych systemów planowania przestrzennego w Europie, a wiele krajów podpatrywało i wdrażało go u siebie. Po wojnie system został scentralizowany, a w nowej Polsce nikt już nie planuje ani centralnie ani przestrzennie. Zamiast planowania mamy więc wszechobecny chaos. Springer uparł się jednak i postanowił znaleźć w tym szaleństwie jakąś metodę. Nie zaważając na zagradzające mu drogę płoty, meandrując pomiędzy setkami billboardów, przemierzał Polskę wzdłuż i wszerz. Jeździł po miastach i miasteczkach, ulicach widmach, przedmieściach bez dróg i chodników, przekraczał mosty nad nieistniejącymi rzekami, rozmawiał z urzędnikami, naukowcami, architektami i mieszkańcami nowych osiedli o obiecujących nazwach, które w rzeczywistości okazały się miejscami wygnania. Na Śląsku znalazł egipską piramidę, w Jelonkach coś w rodzaju Partenonu, a pod Warszawą wenecki pałac. Przy okazji określił też nową jednostkę chorobową – pastelozę. Tak oto z pozornie niei­nter­esuj­ąceg­o nikogo, nudnego zagadnienia powstała pasjonująca opowieść o kraju, w którym żyjemy, i ludziach, którzy tworzą naszą rzeczywistość.
Ból oczu ma w tym wypadku bardzo istotne konsekwencje – skłania do myślenia i do przyjrzenia się przestrzeni, w której funkcjonujemy, zmusza nie tylko do patrzenia, ale przede wszystkim każe widzieć.
– Bernadetta Darska
Filip Springer (ur.1982) – ukończył archeologię na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, reporter i fotograf. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz programu „Młoda Polska” Narodowego Centrum Kultury. Jego debiut literacki, reportaż Miedzianka. Historia znikania, znalazł się w finale Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Literackiej Gdynia i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autor takich reportaży jak Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL oraz Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach.
[źródło: nota wydawnicza]