Książka opisuje dzieje budowy i przebudowy koneckiej świątyni od czasów biskupa Iwona Odrowąża (XIII w.), pożar kościoła i jego odbudowę po roku 1492, a następnie etapy przebudowy bryły i wnętrza kościoła od 1898 roku, kiedy to rozpoczęto projektowanie obecnej struktury budowli, aż do 1913 roku, kiedy to jako jedną z ostatnich prac budowlanych i remontowych było zamontowanie zegara na wieży kościelnej. Konecka Kolegiata jest nierozerwalnie związana z historią miasta, historią rodów magnackich i szlacheckich, kolejnymi konfliktami zbrojnymi przetaczającymi się przez Końskie. Autorka zamieszcza w książce dokumenty i opisuje zdarzenia z historii przebudowy koneckiej świątyni, analizując jej przebudowę z pozycji historyka sztuki, ale także zamieszczając nieznane do tej pory ciekawostki związane z projektowaniem, budową, finansowaniem i przygodami związanymi ze zwykłą niesolidnością budowniczych kościoła. Trzon pracy tworzy obszerna, szczegółowa rekonstrukcja prac dokonywanych na przełomie XIX i XX wieku, związanych z jej znacznym powiększeniem, wykorzystująca liczne dokumenty, listy i zachowane rysunki, do których dotarła autorka. Obszerny tekst uzupełnia wyczerpujący katalog wystroju i wyposażenia kościoła oraz aneksy prezentujące historyczne dokumenty.