Książka całkowicie inna niż retrokryminalna twórczość Wrońskiego. Całkiem inny model bohatera, Gliński dba o siebie, jest elegancko ubrany, ma najnowszy model samochodu i telefonu. Książka przedstawia tajne struktury kościelne i działanie tzw. mafii. Są tu też wplecione wątki kryminalne w związku ze śmiercią jednego z zakonników oraz pokazanie w jaki sposób funkcjonują media, przez co mnie osobiście coraz mniej podoba się praca dziennikarza, którą z racji moich studiów mogłabym w przyszłości podjąć. No i oczywiście zakończenie tak jak w 2 poprzednich książkach nie satysfakcjonuje mnie. Trudno porównywać czy książka ta jest lepsza czy gorsza od retrokryminałów, ponieważ jest zupełnie inna, jest skierowana do innej grupy czytelników, być może dlatego mnie nie do końca zachwyciła, chyba jednak seria książek o Komisarzu Maciejewskim jest mi bliższa.