Amos Oz opowiada o kibucu, wspólnocie, w której mieszkańcy żyją obok siebie, borykając się z problemami typowymi dla mieszkańców kolektywu jak opieka nocna nad dziećmi, które przebywają w dziecińcach, czy otrzymanie zgody na wyjazd na studia. Bohaterów opowiadań dotykają zdrady małżeńskie, niespełnione miłości, problemy wychowawcze, lęki przed rozstaniem śmiercią, niespełnionymi ambicjami i marzeniami czy troska. Problemy, które spotykają każdego z nas. • To pierwszy zbiór opowiadań spod pióra Amosa Oza, jakie miałam okazję przeczytać, jednak jest w nich to, za co uwielbiam jego twórczość, piękny język, prostota, mądrość i uniwersalność. • W historiach, które przedstawia pisarz nie ma nic nadzwyczajnego, widowiskowego, obserwujemy zwyczajne życie i problemy ludzi takich jak my, a prosta prawda o ludzkim życiu ukryta jest gdzieś między wierszami. • Szczęście to nie jest coś co można uregulować, określić zasady, ująć w ramy jak reguły rządzące kibucem. Pisarz udowadnia, że nawet wśród ludzi, wśród swoich można czuć się samotnym i wyobcowanym, zamiast o plonach czy ideologii ludzie woleliby porozmawiać o tym co czują, o swojej tęsknocie, miłości, cierpieniu. • "Wśród swoich" Amosa Oz oszczędnie, bez zbędnych upiększeń przedstawia życie kibucników, ale co najważniejsze przedstawia prostą prawdy o życiu, o ludzkiej natury, która bez względu na długość i szerokość geograficzną, czas i kulturę jest zawsze taka sama, a samotność i wyobcowanie paradoksalnie najbardziej bolesne jest wśród swoich. • Marta Ciulis-Pyznar