przyjemna książka jednak dla mnie za dużo miejsca poswięciła autorka na opisywanie przyrody, obiektów, miałam wrazenie że mniej w ksiazce samej treści o bohaterce a więcej miejsca poświęcone jest właśnie dokładnym opisom. Koniec książki był dla mnie zaskoczeniem ale jednocześnie mialam wrazenie ze autorka chciala aby czytelnik sam zastanowił się nad dalszym losem bohaterki. Książka opowiada o losach osoby która zmagała się z chorobą dwubiegunową a dla głównej bohaterki była jak się okazuje później nie tylko ciocia a najblizsza jej sercu osoba, dlaczego? warto przeczytać