Kto jeszcze nie czytał „Kamieni na szaniec”, powinien niezwłocznie to uczynić. Jest to piękna opowieść o bohaterskich chłopcach i dziewczętach, wywodzących się z przedwojennych zastępów harcerskich. • Główni bohaterowie: Jan Bytnar – Rudy, Maciej Aleksy Dawidowski – Alek i Tadeusz Zawadzki – Zośka, złączeni więzami przyjaźni jeszcze w gimnazjum, w czas wojny i okupacji nie rezygnują ze szczytnych ideałów. A nie jest to łatwe. Kształcą się na tajnych kompletach, działają w konspiracji – najpierw mały sabotaż, a potem Grupy Szturmowe AK – a jeszcze pracują, starając się zasilić mizerny wojenny budżet swych rodzin. • Kulminacją jest aresztowanie Rudego, bestialskie śledztwo w alei Szucha, następnie odbicie go w słynnej akcji pod Arsenałem. Rudy umiera skatowany ale szczęśliwy, że jest wśród swoich. Alek również umiera od ran odniesionych w akcji. Zośka, psychicznie złamany, ginie pięć miesięcy później w ataku na niemiecką strażnicę graniczną. • Piękna, mądra opowieść – jej podstawą był pamiętnik Zośki – i choć kończy się tragicznie, to jest w niej sporo elementów humorystycznych. Bo tacy właśnie byli – pełni radości życia, z fasonem pokonujący codzienne okupacyjne nieb­ezpi­ecze­ństw­a.