Roy Cody, jak sam przyznaje, jest złym człowiekiem. Zajmuje się ściąganiem długów, za pomocą gróźb, pobić czy zastraszaniem i jest bardzo skuteczny w swojej profesji. Pewnego dnia dowiaduje się, że choruje na nieuleczalnego raka płuc i zostało mu kilka miesięcy życia. Jakby tego było mało, udając się, by wykonać rutynowe zlecenie, wpada na zastawioną przez swojego szefa pułapkę. Cudem udaje mu się wyjść bez szwanku, przy okazji ratując życie młodej dziewczynie Rocky. Oboje podejmują próbę ucieczki. Rozpoczynają podróż po małych miasteczkach położonych w Teksasie i Luizjanie, po obskurnych motelach i barach. Zaczyna się pościg oraz zabawa w kotka i myszkę. • Opis fabuły nie wskazuje na wyjątkową historię. Ot, typowa powieść drogi jakich wiele. Wielkość "Galveston" tkwi w czymś innym. Ucieczka głównego bohatera jest tylko pretekstem do stworzenia brutalnej, ale pięknej opowieści o cierpieniu, odkupieniu, nadziei, przede wszystkim jednak o człowieku przegranym i sfrustrowanym. • "Galveston" to świat kłamców i ludzi słabych, Ameryka przegranych i tych którym się nie powiodło. W zasadzie każda z postaci przedstawionych przez autora to ludzie po przejściach, zmuszeni do tego, by walczyć o życie, o utrzymanie się na powierzchni. Nie ma tutaj podziału na bohaterów dobrych i złych, bo tacy ludzie w realnym świecie nie istnieją. W każdym z nas jest pierwiastek dobra i zła, dlatego też bohaterów "Galveston" nie można jednoznacznie ocenić. W każdym można dostrzec tę iskrę dobra, czasem chęć odkupienia swoich win, i nawet jeśli sami na siebie sprowadzili taki los nie potrafię ich potępić i skreślić. • Powieść charakteryzuje się specyficznym klimatem małych amerykańskich miasteczek Ameryki klasy B, obskurnej, brudnej, mrocznej. Atmosferę, którą potęgują bohaterowie i towarzyszące im uczucie nies­praw­iedl­iwoś­ci, doznanych krzywd i traum, przemijania, braku perspektyw na lepsze jutro, na jakiekolwiek jutro. Uczucie niepewności i niepokoju jest wszechobecne i przytłaczające. • "Galveston" łączy w sobie mrok, brutalność i wyjątkowo delikatny, wręcz liryczny język jakim posługuje się pisarz. Nieśpieszna, hipnotyzująca w swojej prostocie, wywołująca w czytelniku ogromne emocje. Emocje, które może wywołać tylko ludzki dramat. Kryminalny thriller, który porusza. • Marta Ciulis- Pyznar