Trudno mi powiedzieć, czemu się spodobała (szczególnie że to moje trzecie podejście do Wieśka). Po prostu jest taka... swojska.

jedna z moich ulubionych w serii

Nie ukrywam,że do serii o Wiedźminie podchodziłam z oporem.Przeważnie ze sporą rezerwą podchodzę do książek,które są tak wychwalane,ponieważ często okazuje się ,że są to przesadzone słowa. Jednak tym razem nie zawiodłam się ani trochę. Nie spodziewałam się ani mniej,ani więcej.Dostałam od tej książki dokładnie tyle ile oczekiwałam. • Bohaterów polubiłam od razu,nie da się zresztą nie lubić Geralta,jego sposobu bycia,nawiązywania relacji z ludźmi.Jest to postać od początku do końca prowadzona świadomie.Triss oraz Yennifer nie zostają daleko w tyle.Największy problem miałam z małą Ciri.Fragmenty z jej udziałem były tymi w książce,przez które chciałam przebrnąć jak najszybciej ale się nie udawało.Opisy jej szkolenia dłużyły mi się niemiłosiernie.Mam nadzieje,że w kolejnych częściach sagi bohaterka zyska charakter. • Sama historia nie jest jakaś niezywykle porywająca.W tej części dużo jest momentów,gdzie nie dzieje się nic ekscytującego i wartego uwagi.Niemniej jednak,nie odbiera to przyjemności czytania. • Z wielką przyjemnością,zatracę się w kolejnych częściach serii o Wiedźminie. • Polecam każdej osobie,która lubi dobrą fantastykę.

Świetna opowieść, która zdecydowanie okryła chwałą polską scenę fantasy. Nic dziwnego, że saga o Wiedźminie zyskała tak ogromną popularność na całym świecie – muszę przyznać, że jest po prostu genialna. Aż dziw bierze, że coś tak wspaniałego mógł napisać Polak. Choć to w końcu Andrzej Sapkowski, bezkompromisowy polski mistrz budowania wspaniałych, poruszających i dynamicznych opisów akcji i przeżyć bohaterów. „Krew elfów” to cudowne wprowadzenie do sagi, a co za tym idzie – również całego uniwersum. Mówcie sobie co chcecie, ale żadna gra i żaden film nie dorówna magii tych książek. Żaden.