Historie kilku kobiet - Niemek - wypędzonych ze swoich domów, bitych, gwałconych, usiłujących przetrwać i ochronić swoje dzieci.

Helene Plüschke przedstawia najbardziej wstrząsający obraz krzywdy, jaką zrodziła nienawiść. Mieszkanka Śląska, matka sześciorga dzieci, która z dnia na dzień staje się nikim. Jej jedynym zadaniem jest bycie zdobyczą wojenną. Pamiętnik Helene zawiera – oprócz relacji o codziennej walce o przetrwanie rodziny, ucieczce, głodzie, napiętnowaniu oraz w końcu o wyjeździe z rodzinnej ziemi – również opis kilkukrotnego zbiorowego gwałtu, którego padła ofiarą. Jej relacja, najbardziej emocjonalna i okrutna z zamieszczonych w tomie Wypędzone, dotyka tego, ciągle objętego tabu, tematu przemocy seksualnej, jakiej doświadczyły kobiety, które znalazły się na drodze Amii Czerwonej. Dla Sowietów nie tylko maszyny, złoto czy zwierzęta były zdobyczne. Zdobyczne były również kobiety. I to niezależnie od wieku. Z pamiętnika Helene przebija nienawiść zarówno do Sowietów, jak i do Polaków. Nie umie zrozumieć, za co ma cierpieć ona. Czemu napiętnowano ją białą opaską z czarną literą „N”, czemu zmuszana jest do niewolniczej pracy? Kres jej upokorzeniu kładzie deportacja do Niemiec Wschodnich. W jej rozumieniu wygnano ją z ojczystej ziemi. • [Link]