Niby to moje pokolenie, a zupełnie obce. Niby historia, w której uczestniczyłam, a zapamiętałam te czasy inaczej. • Książka już od pierwszych stronic uderza realizmem. Poplątane losy rodziny śledzimy przez 300 stron. To nie dno ani patologia, to życie tak układało się po otwarciu granic. Dzieciaki opuszczone, samotne, spełniające błędy. Konsekwencje decyzji rodziców ciągną się jeszcze długo po tym, jak wydali oni zarobione miliony. Czy było warto zostawić dom? Czy Robert, Alina i inni wyleczą się z samotności? Jaki los czeka Dorotkę -trzecie już pokolenie?

Sięgając po tę książkę nastawiałam się na ten sam klimat co w „Uldze” Natalii Fiedorczuk, której to książki niestety dobrze nie wspominam. Na szczęście tutaj historia okazała się bardziej przystępna i wciągająca. Bohaterami „Rozpływaj się” jest czwórka przyjaciół po 30tce, którzy po latach spotykają się w tym składzie w rodzinnej Rudzie Śląskiej. Wspomnienia wracają. Nie tylko te dobre. Wraz z nimi cofamy się do historii sprzed lat, gdzie miały miejsce ich pierwsze miłości, frustracje rodzinne związane z wyjazdem ich rodziców zagranicę w poszukiwaniu lepszej pracy, okres dorastania i wychowywanie przez Omę – obecnie tak schorowaną i obcą. Na pierwszy plan wysuwa się tu śląski klimat oraz problemy młodych ludzi, którzy nie potrafią odnaleźć szczęścia w dorosłym świecie. Rozwód, problem z narkotykami, samotne macierzyństwo i niespełnienie zawodowe to tylko nieliczne kwestie jakie dręczą naszych bohaterów. Mimo, że takie powieści to nie do końca moje klimaty, to czytało mi się tę książkę całkiem dobrze. Na pewno na plus było wprowadzenie tajemniczego motywu „tragedii” sprzed lat na osiedlu bohaterów, która ciągle przewija się w tle, a my do końca wiemy o czym mowa, więc brniemy dalej by wyczytać więcej informacji między słowami. To smutna powieść, lecz bardzo życiowa. Taka, po której bardziej doceniam własne naprawdę szczęśliwe dzieciństwo i obecne ustatkowane życie. 7/10