Każde życie zawiera w sobie cząstkę życiorysów i historii przeszłych, które otrzymało niejako w spadku od swoich krewnych, rodziców, czy bliskich. Korowód ludzkich losów trwa przez kolejne pokolenia, a echa przeszłości objawiają się w nowych odsłonach i we współczesnych kontekstach. • Wydaje mi się, że ,,Korowód" to najbardziej osobista z wszystkich dotychczasowych powieści Jakuba Małeckiego. To trochę jak rozprawa ze zmorami, czy też cieniami własnej przeszłości, z bagażem nieraz trudnych historii z dzieciństwa i okresu dorastania. Jak to się wszystko przekłada na dorosłe życie? • Pięknie wydana edycyjnie przez krakowskie wydawnictwo SQN książka to dodatkowa przyjemność obcowania z tą powieścią. Intrygująca okładka, niedokończone fragmenty wspomnień, pusty ostatni rozdział, to zaproszenie do pobudzenia czytelniczej fantazji. Książka nie jest zamknięta, tak jak życie jej autora - czte­rdzi­esto­dwul­etniego Jakuba Małeckiego. Puste kartki czekają na swój dalszy ciąg.

Nowy i zupełny inny Małecki. W „Korowodzie” spotykamy kilkoro rozrzuconych po całym stuleciu bohaterów: Feliksa, Barbarę Brzozowską, Tomasza Wilczewskiego i Jakuba M. Każde z nich krąży po zupełnie innej czas­oprz­estr­zeni­, ma inne problemy, cele i potrzeby. Co łączy mężczyznę przelewającego na papier swoje płomienne wyznania, wytrwałą pisarkę, genialnego matematyka i mężczyznę z cieniem? Nie jest to typowy zbiór opowiadań: każde mocno oddziałuje na kolejne. Książka do przeżycia w ciszy i skupieniu. Kameralna i intymna.

Przerost formy nad treścią.