Wojciech Bonowicz w swojej najnowszej książce poetyckiej zatytułowanej „Wielkie rzeczy” opisuje zdarzenia pozornie nieistotne, czynności rutynowe, drobiazgi i chwile ulotne. Filozofia codziennej rzeczywistości stanowi tutaj zasadniczy punkt wyjścia. Poeta skupia się na detalach, na pojedynczych osobach, istnieniach, które oddziałują na bohatera. Tak na przykład dzieje się w następujących po sobie trzech wierszach, które tworzą swoistego rodzaju tryptyk poetycki. Autor Drugiej ręki opisuje w nim żywot ćmy, która wleciała do mieszkania poety i towarzyszy mu przez cały dzień. Ale poszczególnych sytuacji oraz scen z życia codziennego, które podmiot liryczny tych wierszy obejmuje swoją wrażliwością znajdziemy zdecydowanie więcej, gdyż poeta walczy z losem pisząc. W jednym z wierszy czytamy: „Moje zajęcie: poświęcam // nieśmiertelny język / śmiertelnym sprawom”.