Same zapiski lekarza to auto­biog­rafi­czne­ wprawki literackie, podobnie jak reszta opowiadań z początkowego okresu twórczości. Da się to czytać, choć szału nie ma. Natomiast zwróciłem uwagę na to, co między wierszami. Nędza, głód, i kłopoty młodego lekarza i literata, porewolucyjny bałagan, ale jednak odbudowa i optymizm. Bułhakow musiał zdawać sobie sprawę, że wylądował w piekle historii, ale chcąc publikować musiał się dostosować. To są aspekty, które ostro, ale trafnie wyraził Miłosz w ‘Umyśle zniewolonym’. Można było albo uciekać, albo flirtować z reżymem. Jak później u nas Tyrmand, wczesny Hłasko – flirt polegał na ukazywaniu ówczesnej patologicznej rzeczywistości jako przejściowo trudnej, ale sympatycznej i jednak ludzkiej. ‘Robiący’ w takim krypto-socrealizmie twórca walczył o zniewolenie umysłów i prawdopodobnie bardziej umacniał reżym niż dywizje czołgów. Nie specjalnie warto, a już na pewno nie @ 150.- ‘złych’, co proponuje Tezeusz.