Upiory mają zdolność przenikania nie tylko ścian, ale też czasu i duszy ludzi, którymi same niegdyś były. To co odebrało im życie, to uderzające w nie siły nurtów myśli i kultury, dążących do podp­orzą­dkow­ania­ im sobie każdej odstającej jednostki. To co autor idealnie oddał, to niemożliwość dostosowania się i uniknięcia dzięki temu nakładanej przez oprawców kary. Dotyka ona każdego z nas, nie tylko tych najbardziej "niegodnych", prowokuje to do zakw­esti­onow­ania­ własnego zint­erna­lizo­wane­go poczucia słuszności. Tajwan stał się tutaj sceną, na której wybrzmiewają podobne frazy przemocy i dehumanizacji, zawarte w wydawałoby się tak odmiennych od siebie kontekstach jak okupacja faszystowskiej Japonii, Chiński komunizm i w końcu kapitalistyczny Tajwan. Ukazanie ich przez pryzmat doświadczeń niemal sześciu pokoleń jednej rodziny, pokazuje działanie inte­rper­sona­lnyc­h schematów, których pierwotne źródło i kolebka wstydu i cierpienia jest już dawno zapomniana, a jednak wraca, by opowiedzieć swoją historię na nowo. To co może urzec Polskiego czytelnika, to podobieństwo święta duchów do dziadów i sposób w jaki zmarli analogicznie przemawiają zza grobu, świadomi szerszego kontekstu swojego życia