W ‘Autobiografii’ Agatha Christie napisała, ze Kurtyna powstała na początku II wojny światowej i została zdeponowana w banku, jednocześnie z Uśpionym morderstwem z Miss Marple. Autorka bała się, że zginie podczas nalotów Londynu i chciała zabezpieczyć cykl oraz rodzinę. Dzięki temu książka jest bardzo dobrze napisana starym stylem Agathy Christie. Gdzie ważna jest akcja, a nie moralizowanie i studium postaci, jak późniejszych dziełach. Ogromny szacunek dla autorki, że jako w sumie młoda autorka potrafiła wcześniej zakończyć cykl i do tego z sukcesem. Już w A.B.C. była pewna uwaga inspektora Jappa, którą Agatha wykorzystała w Kurtynie, ale nie będę zdradzać szczegółów. Kurtyna miała zostać opublikowana po jej śmierci, ale jak podają inne książki o Agacie, wydawca ubłagał córkę o zgodę. W dniu publikacji książki gazety publikowały nekrologi Herkulesa Poirot. Wkrótce potem zmarła autorka. Książką jest niesamowita, tak oszukać czytelnika :)

Uśmiercić bohatera, którego się stworzyło, nie jest łatwo, o czym przekonał się Conan Doyle. Ale też nie miał takiego talentu do pióra (moim zdaniem w ogóle nie miał), jak Agata Christie. Herkules Poirot umiera w tak dobrze wymyślonych okolicznościach, że nie czuć żalu do autorki. • Postarała się, by była to historia jedyna w swoim rodzaju, która dzieje się miejscu, gdzie wszystko się niegdyś zaczęło, a przyjaciel detektywa, Hastings, jest głównym bohaterem, któremu przyjdzie radzić sobie w najstraszniejszej sytuacji, w jakiej kiedykolwiek się znalazł.