Już od samego początku powieść wzbudza w czytelniku współczucie. • A to za sprawą 4-letniego Piotrusia, który po operacji nogi leży osamotniony w szpitalu i czeka na swoją mamę. Czeka już bardzo długo i nie wie, że mama nigdy nie wróci. • Osamotnionym dzieckiem zainteresowała się doktor Ania, która postanawia mu pomóc. • Robi to razem z Danielem, który powraca do Polski, bo jego siostra Danka próbowała popełnić samobójstwo. Niestety Daniel od razu po przyjeździe zostaje napadniemy przez gangsterów z mafii. • Pobitego do nieprzytomności znajduje Ania,potem go pielęgnuje aż do wyzdrowienia .No i zaczyna między nimi iskrzyć. • Ania jak zwykle w powieściach Michalak przeżywa mnóstwo tragedii, ale i radosnych chwil. Poznaje siostry Daniela a Piotruś znajduje kochającą rodzinę. • Lubię od czasu do czasu poczytać powieści pani Michalak. Znam jej styl pisania i wcale mi to nie przeszkadza, że są czasami zbyt nierealne, albo zbyt cukierkowate.Potrafią za to wzruszyć albo rozbawić. A mnie o to w powieści chodzi, żeby oderwać się od rzeczywistości.