Dziewczyna miota się z własnymi wyrzutami sumienia, że zostawia swój las i ukochane osoby w leśniczówce. Co noc prześladują ją koszmary, widmo utraty domu paraliżuje dziewczynę. Młody leśniczy mąż Leny nakrywa chłopca chcącego wyrąbać choinkę, ale zamiast mandatu wyciąga dobre serce i sprawia radość rodzinie chłopca. Danuta matka leśniczego i Małgorzata, ta, która wie, będą miały nie lada wyzwanie. Los bywa przewrotny i zatacza koło. Pojawia się tu również macocha i jej córka Iwona, która zaburzy tę sielankę. Marzeniem Leny jest spędzić czas wigilijny tak jak za dzieciństwa, z rodziną, z zapachem choinki, pierników, rozmów i kolęd. Czy spełni się jej marzenie? • Tym razem autorka zabiera nas do leśniczówki na święta. I tak jak w poprzedniej części opis lasu pokrytego śnieżnym puchem zachwyca. Kolejna porcja emocji i wciągającej fabuły. Poruszone zostały tematy porzucenia, bezdomności, bezradności i samotności. Pomimo dużych problemów bohaterów, powieść otula swoją magiczną atmosferą. Małymi codziennymi cudami, które dzieją się dzięki miłości, dobroci drugiego człowieka. Wyciągnięta pomocna dłoń pomaga przezwyciężyć lęki i otworzyć się na drugiego człowieka dając nadzieję na lepsze jutro. • Piękna i wzruszająca powieść otulająca jak kocyk i rozgrzewająca serca jak herbatka z imbirem.

Tom II-gi był chyba napisany na siłę, niby dalsze losy bohaterów, ale nie dał już takich emocji co tom I-szy. Można sobie darować czytanie II-go tomu,

Jakoś mi umknęło, że to jest 2 część książki. To taka miła opowiastka, o trudnym dzieciństwie, śmierci rodziców, odnalezionym szczęściu u boku fajnego mężczyzny.