Bardzo się bawiłam słuchając „Dzienników gwiazdowych”. Myślę, że Stanisław Lem bawił się jeszcze bardziej - pisząc je. • Ijon Tichy niczym kosmiczny James Bond raz po raz wyrusza na misje specjalne, które niekiedy przywodzą mi na myśl podróże pana Kleksa. • Moją ulubioną wyprawą, była ta z numerem dwadzieścia, w której zadaniem najwyższej wagi było poprawienie historii świata. Och, działo się tam, działo. • No i te nazwy. Niby oczywiste. Nic bardziej mylnego, bo DUPKI to dyssypatory układowe powolnej kompensacji. 😉 • A na koniec motto: • „Ale tacy już są ludzie. Dają chętniej wiarę najbardziej nieprawdopodobnym bzdurom aniżeli autentycznym faktom.” • I jestem bardzo ciekawa, czy ten najbardziej popularny pleonazm był zamierzony.

Zabawny, ironizujacym ton. Mający watki które są krytyczne wobec religii. Napisany letkim tonem. Odwołującym się do wątków • naukowych np. efekty relatywistyczne. • ogólnie polecam