Króciutka, bardzo prosta w narracji i przekazie opowiastka dla najmłodszych. Czytana na głos ma harmonijne brzmienie, napięcie jest dozowane w sposób wyważony pod kątem młodszych odbiorców. Lektura nie traumatyzuje. Płynący z opowiastki morał jest adekwatny do poziomu rozwoju najmłodszego czytelnika: są sytuacje, gdy trzeba być głośno (wołanie o pomoc), a są takie, gdy trzeba być cicho (tu akurat to ochrona przed czyhającym zagrożeniem, ale można tę myśl samodzielnie rozwinąć i podać przykłady innych sytuacji z perspektywy ludzkiej, nie mysiej).