Jedna gwiazdka dodatkowa za rozmiar i unikalność na tle innych twórczości komiksowych. Generalnie rysunki proste, ale niestety pozbawione charakteru. Komiks zyskał by bardzo dużo, gdyby rysowany był odręcznie manualnymi technikami. Historia jest ok.

Gdy Sabrina znika wszyscy żyją tą sprawą. Nie tylko jej bliscy, którzy zamartwiają się, obwiniają i pogrążają w żałobie, ale też reszta społeczności, jaka nie szczędzi komentarzy czy teorii spiskowych, a lęk ogarnia wszystkich, nawet jeśli tylko na moment. Życia rozpadają się na oczach czytelnika, a Nick Drnasno z ogromną wrażliwością kreśli kolejne sylwetki. Robi to w sposób szczegółowy, skupiając się na detalach, a z opowieści o jednostkach tworzy analizę całego amerykańskiego społeczeństwa. Jest to obraz uwierający i nieprzyjemny, ale do bólu prawdziwy. Mówi o mechanizmach, którymi rządzi się codzienność i o stanach emocjonalnych nie tylko ludzi w centrum wydarzeń, ale również tych stojących z boku. Zdecydowanie ma to swój urok i ogromnie doceniam przedstawienie tematu przez autora. Jego „Beverly" bardzo mi się podobało, ale przy „Sabrinie" to nic. • Dorzucam do listy najlepszych komiksów mojego życia. • Komiks nominowany do nagrody Bookera.