Polecam! Nie tylko jako głos w sporze, czy dzieci należy karać klapsem czy nie. Jest to także dosyć bezkompromisowa wizja współczesnego społeczeństwa, gdzie starsi odchodzą w niepamięć, a młodsi chowani są na egoistów, którym wszystko się należy. Jak to usłyszałam ostatnio na wykładzie o demografii - dzieci chowane na króli, wokół których wszystko się kręci. Do tego ostry język i pokazywanie sfery uczuciowej bez owijania w bawełnę. Trochę gorzka to opowieść, a cytując bohaterki - aż strach pomyśleć co będzie, jak te dzieci będą kiedyś rządzić światem.