Już chyba tu wspominałam, że w nowoczesną poezję to ja umiem tak średnio ("Znowu pragnę ciemnej miłości" przyp.red), jednak w tym przypadku w końcu do mnie przemówiła (nie wiem czy to kwestia wytrenowania tej umiejętności czy samej treści). Ta książka będąca zbiorem wierszy i krótkich fragmentów tekstu o tematyce uczuć wygrała u mnie swoją naturalnosćią. Bowiem pod tą całą hipsterską otoczką wydawniczą, tymi rysunkami które osobiście do mnie nie przemówiły i tymi wszystkimi tekstami które zostały jakby dopisane na siłę byle by stworzyć całość odwołującą się trochę na siłę do morskich metafor - to na dnie tego wszystkiego znalazłam prawdziwe perełki. Takie prosto z małż. Życiowe, szczere, takie które w dwóch słowach opisały tysiące emocji, takie które rozrapały rany i takie które ne zaszyły nadzieją, takie które bolały łzami i takie wyjęte wprost z "Drogi pamiętniczku...". Nie oceniam tu całości, nie oceniam intencji autorki co do wydania tej książki ani tego, czy jej publikacja była komukolwiek potrzebna, ja po prostu Anne rozumiem. ⭐ 7/10