Rewelacyjna saga, czyta się jednym tchem i przeżywa losy dwóch siostr. Wygnanie, Sybiera, glód, chęc przetrwania za każdą cenę, która powoduje traumę i bliznę do końca życia. Ocalenie, życie w Iranie, losy sióstr z pozoru oddzielne, ale przeplatające się co jakiś czas. Miłosć do jednego mężczyzny, która splata losy sióstr i jednocześnie rozdziela. A pomiędzy tym oddanie,przyjazń i miłośc Mehrdada do Elżbiety...świetna seria warta polecenia!

Książka wciągnęła mnie i autentycznie przeżywałam losy sióstr. Nie mogłam oderwać się od lektury która daje dużo do myślenia.

** spoiler alert ** Opowieść o sile instynktu przetrwania i dbania o bliskich. Piętnastoletnie bliźniaczki, Stefania i Elżbieta, niedługo po wkroczeniu Armii Czerwonej na wschodnie kresy II Rzeczpospolitej zostają wraz z matką i młodszym bratem wywiezione na Syberię. W drodze dwuletni Lucjan umiera, a matka wpada w prawie katatoniczny stan i sama umiera niedługo po przyjeździe na miejsce obozu pracy. Elżbieta, mimo bycia panienką z dobrego domu nawykła do pracy w lesie i gospodarstwie, musi zadbać o siebie i siostrę, która nie nadaje się do ciężkiej pracy. Jednak, gdy zostają ogłoszone amnestia dla Polaków i utworzenie armii Andersa, udaje się im dotrzeć do punktu zbiorczego i wyjechać do Iranu.