Stary ratusz Długie dzieje Radomska, sięgające co najmniej XII wieku, są dotychczas mało zbadane. Przyczyn tego jest kilka, a najistotniejsza to niewielka liczba zachowanych źródeł pisa- nych, szczególnie z wcześniejszych okresów. Nieliczne są również zabytki, które w szeregu innych, często młodszych miastach pobudzają ciekawość historyka. W Radomsku większość zabudowy pochodzi z okresu rozwoju przemysłu w drugiej połowie XIX i XX wieku. O dawnych budowlach pozostały jedynie wzmianki w dokumentach. Lokacja, dokonana w 1266 roku przez Leszka Czarnego na prawie średzkim, położonego przy ważnych szlakach handlowych Radomska stworzyła możliwości jego rozwoju i wzrostu zamożności mieszkańców. Historia miasta do po- łowy XVII wieku dowodzi, że szansę tę wykorzystano tworząc znaczący regionalny ośrodek rzemiosła i handlu. W wyniku tego powstawały i rozwijały się instytucje admini- stracyjne i samorządowe, takiejak rada miejska, sądy i cechy rzemieślnicze potrzebujące siedziby dla organizowania po- siedzeń, przechowywania dokumentów, urządzenia wagi miejskiej służącej kontroli rzetelności w handlu. Rolę taką mógł spełniać ratusz, który służył ponadto jako skład narzędzi ogniowych, a także oręża miejskich i cecho- wych straży, mieścił areszt i kasę miejską. Był więc w rozwiniętym mieście niezbędny. Traktowane jako wyraz prestiżu i zasobności miast ratusze były wyróżniającymi się budowlami, często z okazałą wieżą, miały bogaty wystrój 3 arch­itek­toni­czny­ zarówno na zewnątrz, jak i we wnętrzach. Wolne pomieszczenia ratuszowe dzierżawione kupcom na składy towarów przynosiły dochody, podobnie jak waga miejska.