Bardziej niż powieść epistolarna jest to połączenie pamiętnika i powieści łotrzykowskiej. Najciekawszym elementem jest chyba możliwość poznania burzliwych losów Kallimacha. Co interesujące w książce każdy rozdział poprzedza grafika z jedną z kart przy­pomn­iają­cych­ współczesne karty Tarota, niewykluczone, że są to wspomniane przez autora Trionfi. Jednak ukryte znaczenia tych kart da się odczytywać także wiedząc co nieco o symbolice Tarota, która przekłada się na alfabet hebrajski i przypisane do niego znaczenia różnych cyfr. O tym warto wiedzieć ponieważ w książce pojawia się też wątek kabały.Powieść napisana jest lżej niż można by się tego spodziewać, pozwala czytelnikowi wczuć się w realia życia w XV wiecznym Krakowie. Myślę, że może być interesująca dla miłośników historii Krakowa oraz dla tych, którzy zastanawiają się nad tym jak to było być chcącą się kształcić kobietą w dawnych czasach. Może nie jest to dzieło wybitne, ale jest to książka bardzo dobra, momentami zabawana, momentami filozoficzna, momentami bardzo smutna. Zawiera nieco drastycznych opisów, więc nie polecam dla młodszej młodzieży, starsza młodzież już na pewno może po nią sięgnąć, ale myślę, że najlepiej przypadnie do gustu dorosłym czytelnikom. Na plus oceniam piękny, nieco poetycki język jakim w stylizacji na język staropolski książka została napisana. Niby jest to powieść, ale sam jej język jest bardzo poetycki.