Książka napisana z humorem - w końcu nazwisko autora zobowiązuje. • Intrygująca opowieść o trójce niezależnych i niezwykłych kobiet, między którymi nawiązuje się nić porozumienia. • Katarzyna Kruszewska próbuje ustalić miejsce pobytu swojej prababki. Stanisława Kruszewska wróciła do Polski po długim pobycie w Afryce, w prywatnej szkole pracuje jako nauczycielka francuskiego – jednego z wielu języków, które opanowała do perfekcji. W międzyczasie oddział polskich żołnierzy w Serbii z rąk oprawców ratuje młodą dziewczynę - to Monika Stiepankovic – z pozoru niewinnie wyglądająca szesnastolatka, która skrywa niebezpieczną tajemnicę.

Akcję powieści toczy się we współczesnym Krakowie. Katarzyna Kruszewska, agentka CBŚ, zdolny informatyk, poszukuje swojej kuzynki Stanisławy Kruszewskiej, uczennicy Sędziwoja z Sanoka, wybitnego alchemika, dzięki któremu zyskała długowieczność. Sama Stanisława przybywa do Krakowa by odnaleźć swojego mistrza. Do Krakowa przybywa również Monika Stiepankovic- uratowana przez żołnierzy z batalionu KFOR szesnastoletnia księżniczka, która jak się okazuje nie tylko jest jasnowłosą księżniczką, ale słusznego wieku, bo ponad tysiącletnią wampirzycą. • Trzy kobiety. Trzy różne osobowości. Ich ścieżki przecinają się w jednym z krakowskich żeńskich liceów. Mimo różnicy wieku świetnie się ze sobą dogadują i razem udają się na poszukiwanie Sędziwoja, który zna sekret tworzenia kamienia filozoficznego, którego bardzo potrzebuje Stanisława, by przedłużyć swoje życie. • Dawno się tak dobrze nie bawiłam czytając książkę. Powieść tak wciąga, że ciężko się od niej oderwać i wrócić do rzeczywistości. Duża w tym zasługa lekkiego pióra Pilipiuka. Autor w bardzo naturalny sposób łączy polskie realia ze sporą dawką fantastyki. Autor nawiązuje do historii, legend tradycji i kultury. Świat realny i fantastyczny łącza się, przeplatają, a czytając nie odczuwa się żadnych przebiegających granic między nimi. • Główne bohaterki są bardzo sympatyczne, diablo inteligentne, wiecznie młode, sprytne, przed nimi chyba żadna dziedzina życie nie stanowi tajemnicy. Mnie najbardziej ujęła Monika i jej "zaradność życiowa"- supermenka. Do tego nowe spojrzenie autora na fizjologię wampirów- bardzo pomysłowe. • Marta Ciulis-Pyznar