Kocham ptaki, ale prawdę mówiąc nie spodziewałam się że ta książka mi się spodoba. Jastrzębie to drapieżniki nad drapieżnikami i bałam się, ze będzie przesadnie krwawa. Jest taka, ale to książka nie tylko o jastrzębiach, ale głównie o odkrywaniu prawdy o sobie i co ciekawe o odkrywaniu tego co prawdą nie jest, o oddalaniu się od świata po to, żeby ten świat odzyskać. I o żałobie. • Polecam!

Książka na oryginalny temat, zawiera wiele ciekawostek, zwłaszcza dla osób nie mających pojęcia o sokolnictwie (jak ja). Niestety jest tam nieco zbyt wiele fragmentów odnoszących się do historii niejakiego pana White’a, które momentami są dość trudne do przebrnięcia. Dodatkowo, co pewnie było do przewidzenia, zawiera sporo wątków dotyczących polowań, które nie były dla mnie przyjemne i ja na pewno nie mogłabym tak robić (np. pomagać jastrzębiowi w polowaniu, zaganiać bezbronne małe zwierzątka prosto w jego szpony, czy nawet dosłownie wyrywać króliczka z norki). Tak że na pewno jest to niecodzienna tematyka, podziwiam fragmenty dotyczące cierpliwości, jaka jest niezbędna przy pracy z nowym ptakiem, jednak wiele wątków było dość okropnych.