Gdy wąż trafia do gniazda żmii, szybko zagęszcza się atmosfera. Jest parno, jest duszno i nie ma dokąd uciec. Każdy bohater ma swoją prawdę i każdy jest przekonany o słuszności swoich czynów, bo czy w tych okolicznościach można by postąpić inaczej. Cóż poradzić, gdy mleko sie rozlało, a wszelka próba naprawy wyrządzonego zła przynosi jeszcze więcej… zła. Ta opowieść nie może skończyć się dobrze. Co się dzieje z ludźmi, gdy uwolnią swoje lęki, nadzieje, rozczarowania, gdy otworzą swoją duszę. Świetny portret psychologiczny bohaterów. Jeszcze nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak świetnie wykreowanymi ludzkimi charakterami. Cała fabuła jest przesiąknięta mrokiem i strachem. Polecam z całego serca.