Kapitalna książka o dojrzewaniu do człowieczeństwa na tle lat 30-tych w Stanach Zjednoczonych. Świetnie napisana, dramatycznie wzrusza i chyba nikogo nie pozostawia obojętnym na ludzką krzywdę. Lektura obowiązkowa! Nota 5.

Poruszająca opowieść o społeczności amerykańskiego miasteczka lat trzydziestych XX wieku widzianej oczami dziecka.

Przed lekturą dużo słyszałam o tej książce, jednak nigdy nie było to nic konkretnego. Nie wiedziałam, o czym jest „Zabić drozda”, czy to dobra książka i tak dalej. Już po przeczytaniu zaledwie trzydziestu stron wiedziałam, że z pewnością słyszałam o niej za mało. Po przeczytaniu całej powieści mogę z czystym sercem napisać, że nie jest ona jedynie dobra, ale wręcz wybitna. • Główną bohaterką jest siedmioletnia Skaut. Mogłoby się wydawać, że wybór dziecka na narratora historii traktującej o trudnych tematach to zły pomysł. Harper Lee ten zabieg wyszedł jednak znakomicie. Perypetie Skaut, Jema i Dilla przeplatają się ze sprawą prowadzoną przez Atticusa. Oczami Skaut widzi się to, czego czasem samemu trudno się dopatrzeć. Jednocześnie narracja nie traci na autentyczności, nie jest nachalna czy przerysowana. Skaut nadal jest dzieckiem, nawet gdy zastanawia się nad ludzką hipokryzją. Wydaje mi się, że ta naturalność jest największym atutem „Zabić drozda”. Dzięki niej nie tylko czyta się tę historię, ale także się w nią wierzy.