Bardzo lubię tytuł tej książki i jej okładkę, na której zamieszczono reprodukcję Portretu żony artysty z synem Janem Kazimierzem oraz zdjęcie córki, Krystyny Tetmajer-Skąpskiej z autorem, lite­ratu­rozn­awcą­, pracownikiem biblioteki PAU, Józefem Dużykiem (1928-2000). A o kim dzisiaj? Kto czytał, już się domyśla, kto nie – wszystko przed nim. • W sukmanie, czy kontuszu, w kontuszu czy we fraku, zawsze nienaganny w wyrazie Lechita. Życie brał jak poemat, a i on sam był jakby wydartą, cudem do naszych czasów zachowaną kartką z jakiegoś poematu o prawdziwych Polakach, pisał Grzymała-Siedlecki o najbarwniejszej postaci młodopolskiej – Włodzimierzu Tetmajerze, malarzu i grafiku, Gospodarzu z Wesela. Na jego osobie wzorowana była także postać głównego bohatera noweli Bajecznie kolorowa (1897) I. Maciejowskiego-Sewera. • Urodził się w Harklowej w noc sylwestrową 1861/1862, dziewięć dni później zmarła jego matka. Macochą została Julia Grabowska (siostra matki Boya--Żeleńskiego). Z tego związku narodził się jego przyrodni brat, poeta Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Włodzimierz ukończył gimnazjum św. Anny, studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, malarstwo w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, Wiedniu, Monachium i Paryżu. Ukochał lud podhalański, swój dom ludźmierski, szanował ludzi i był gorącym patriotą. Sytuacja finansowa zmusiła jego ojca do sprzedaży dworu w Ludźmierzu. Rodzina zamieszkała najpierw przy ul. Krupniczej 12, a potem przy ul. Brackiej 5. Bywali tam: Hoesick, Potkański, Żeleńscy (rodzice Boya) i in. Studia to okres poznawania nowych prądów i technik, inspiracji, zdobywania pewności siebie, przyjaźni z ludźmi, którzy w późniejszym czasie stali się wybitnymi malarzami i uczonymi. Poprzez rodzinę Czepców, u których bywał w Bronowicach, odpoczywając i ciesząc się urokami wiejskiego życia, poznał Annę Mikołajczykównę. 11 sierpnia 1890 r. wzięli ślub. Cztery lata później zbudowali drewniany domek z gankiem (obecnie Rydlówka), a w 1902 zakupili dworek, należący niegdyś do franciszkanów (Tetmajerówka), w którym do dzisiaj mieszkają jego potomkowie. Tetmajer spoczywa w Bronowicach, które tak pokochał. • Książkę Sława, panie Włodzimierzu: opowieść o Włodzimierzu Tetmajerze wydano dwukrotnie - w 1972 i 1998 r. • Joanna Muniak • Biblioteka Kraków