Piękna, przejmująca powieść o losach kilku młodych ludzi. Akcja rozgrywa się w trakcie I Wojny Światowej. Autorka ukazuje obraz wojny, która nigdy się nie kończy dla tych, którzy ją przeżyli, która trwa jeszcze w ich sercach i głowach. Wojnę, która rodzi wyrzuty sumienia, poczucie winy, że się żyje, gdy tylu innych zginęło. Pokazuje ludzi wyniszczonych psychicznie, ludzi, którzy nie potrafią się już wzajemnie zrozumieć, gdyż myślą już innymi kategoriami, jak istoty z dwóch różnych światów, ludzi, którzy nie potrafią wrócić do życia normalnego, i żyć dalej tak jakby wojny nigdy nie było. Ich życie wymknęło im się z rąk, mają świadomość, że nic już nie będzie jak dawniej, przekonani, że ich bliscy pozostają z nimi z litości. Louisa Young ośmiela się postawić pytanie, czy aby ci, którzy polegli, nie mieli więcej szczęścia od tych, którzy przeżyli...